Dwudziesty pierwszy wiek to nie jest wiek łatwy do życia. Stawia nam on bardzo wiele wymagań, często są to wymagania, których nie da się zrealizować mimo ogromnych starań. Niezależnie, czy mówimy tu o wymaganiach rodziców wobec dzieci, wymaganiach co do idealnego związku, pracy, zarobków… Taki styl życia może być naprawdę niezwykle przytłaczający i wpędzający w kompleksy, a nierzadko także w znacznie poważniejsze choroby, takie jak, np. depresja. Wielu ludzi stara się to lekceważyć, jednak jest to zbyt istotny temat, dotykający zbyt dużej części populacji, by móc go ignorować, czy też z niego kpić.
Standardy współczesności
Współczesność narzuciła nam nieludzko wysokie standardy, a my, starając się im przynajmniej w jakimś stopniu dorównać, zgadzamy się na nieustanny wyścig szczurów, zapatrzeni w to, jak powinno wyglądać idealne życie, prezentowane nam w różnych mediach społecznościowych przez nieprzyzwoicie bogatych ludzi. Oczywiście, większość z nas nie ma nawet szans zbliżyć się do statusu materialnego czy społecznego, jaki oni posiadają, jednak chwytamy się złudnej nadziei, że być może jednak jest to możliwe, że nam się uda. Tym sposobem dajemy sobie niejako przyzwolenie na to, by inni ludzie byli wobec nas nad wyraz krytyczni, jednak największą krzywdą, jaką sobie wyrządzamy, jest takie przyzwolenie dla nas samych. Patrzymy na to, co posiadamy, następnie patrzymy w lustro. I nagle dopada nas zupełna bezradność, przytłacza niepokój, stres nie pozwala oddychać… Wszystko dlatego, że dociera do nas, iż nasze życie nie wygląda jak życie gwiazd z okładek czasopism i najprawdopodobniej nigdy nie będzie tak wyglądać. Przejawem zdrowego rozsądku jest, kiedy potrafimy powiedzieć sobie i światu stanowcze „stop”, jednak dla wielu osób jest to zbyt trudna sztuka. Szczególnie mocno podatna na wszelkie sugestie jest młodzież.
Jak nie popaść w kompleksy?
Zdjęcia czy filmy z perfekcyjnego świata przemawiają do niej niezwykle dosadnie. Młode dziewczęta czują ogromną presję bycia pięknymi, dlatego nie zauważają zupełnie w swoim lustrzanym odbiciu naturalnego piękna, jakie posiadają. Wolą iść za przykładem celebrytek, które zachwalają powiększanie ust kwasem, czy też pozostałych części ciała silikonem oraz innymi wypełniaczami. Młode kobiety nie widzą w tym nic złego, chcą być przecież tak wspaniałe jak ich idolki – podziwiane i adorowane. Nie zdają sobie sprawy z tego, że jest to sztuczny obraz wykreowany na potrzeby mediów. Nie wiedzą, że nawet jeśli posiadają dostateczną ilość pieniędzy, by poddać się operacji powiększenia biustu, to ta operacja nie przyniesie im ani większego szacunku u ludzi, ani też im samym wewnętrznego spokoju i szczęścia.
Dlatego tak ważne jest pokazywanie młodemu pokoleniu, że powinno się akceptować takim, jakie jest, akceptując przy tym odmienność innych ludzi. Goniąc za popularnością czy pieniędzmi, młodzi ludzie nigdy nie będą szczęśliwi, a jedynie będą powielać schematy, które w ciągu ostatniej dekady mocno utrwaliły się nam wszystkim w głowach, a które nie należą do godnych naśladowania.
